నా ఆటోగ్రాఫ్

చిన్నప్పుడు అమ్మ చేతితో తిన్న గోరుముద్ద కమ్మదనం గుర్తుందా? నాన్న భుజాలపై ఎక్కి ప్రపంచాన్ని చూసి నువ్వు పొందిన ఆనందం గుర్తుందా? స్కూల్‌లో నీ బెస్ట్ ఫ్రెండ్ దాచుకుని తెచ్చి నీతో పంచుకున్న పిప్పరమెంట్ల రుచి మర్చిపోగలవా? మాస్టారి చేతిలో తిన్న బెత్తం దెబ్బ ఇంకా నీ అరచేతిలో జ్ఞాపకంగా అలాగే ఉందా? రూపాయికి సైకిలు అద్దెకు తీసుకుని తొక్కి కింద పడినప్పుడు మోకాలికి తగిలిన గాయం నొప్పి గుర్తుందా? సాయంత్రమైతే ఊరి చెరువులో ఫ్రెండ్స్‌తో కలిసి కొట్టిన ఈత గుర్తుందా? స్కూల్ ఫంక్షన్‌లో నువ్వు వేసిన నాటకం.. దానికి బహుమతి అందుకున్నప్పుడు అందరూ నిన్ను చూసి కొట్టిన చప్పట్లు ఇంకా వినబడుతున్నాయా? ఇలా ఒక్కటేమిటి.. నీకు లాగే శ్రీను జీవితంలో కూడా బోలెడు జ్ఞాపకాలు.. ఆ జ్ఞాపకాలన్నీ అందంగా మూట కట్టి నీకు కళ్లకు కట్టినట్లు చూపించిన అద్భుతమే 'నా ఆటోగ్రాఫ్'. శ్రీను అంటే సినిమాలో పాత్ర మాత్రమే కాదు.. నీకు బాగా తెలిసిన మనిషై ఉండొచ్చు.. నీ పక్కనే ఎప్పుడూ ఉండే నీ స్నేహితుడే కావొచ్చు.. లేదా అది నువ్వే అయ్యుండొచ్చు.... అయితే రండి... కాసేపు మనల్ని మనం వెతుక్కుంటూ కాస్త వెనక్కి వెళ్లొద్దాం.నూనూగు మీసాల వయసులో.. సరిగ్గా రాకపోయినా నాన్న గీసుకుంటున్న షేవింగ్ బ్లేడ్ తీసుకుని చాటుగా మీసం గీసుకున్న ఆ తొలి రోజులు గుర్తున్నాయా? అప్పటిదాకా నిక్కరులో స్కూలుకు వెళ్లిన నువ్వు, ఇక పెద్దోడిని అయిపోయాననే ఒకలాంటి ఫీలింగ్.. అది అనుభవిస్తేనే తెలుస్తుంది. ఒక్కసారి ఇప్పుడు నీ మీసం మీద చేయి వేసుకుని ఆ రోజుని గుర్తుకు తెచ్చుకోండి, ఆ అనుభవం ఎంత అందంగా ఉందనేది మీకే అర్థం అవుతుంది. మగపిల్లాడు మీసం గీస్తే నాన్న ముసలోడు అయిపోయినట్లేనని శ్రీను వాళ్ల నాన్న అంటాడు సినిమాలో. నిజమేనా..?పట్నం బతుకుకి అలవాటు పడి చాలా రోజుల తర్వాత ఎప్పుడైనా ఊరికి వెళ్తావు కదా..! పొలిమేర దాటగానే నీ గుండె చప్పుడు పెరిగి, ఆ మట్టి వాసన నీ ముక్కుకు బాగా నచ్చి, తెలియకుండానే నీలో ఒక స్పందన మొదలవుతుంది. అదిగో అదే.. నాది అనే ఫీలింగ్.. నేను పుట్టి పెరిగిన ఊరు అని, ఈ ఊరు నాది అనే హక్కు నీకు తెలియకుండానే వస్తుంది. శ్రీనుకి కూడా అంతే.. ఊళ్లో అడుగుపెట్టగానే ఎన్నో జ్ఞాపకాలు మనసును చుట్టేస్తాయి.. ఎలా ఉన్నవురా.. ఎప్పుడో చిన్నప్పుడు చూశాం.. బాగా పెద్దోడివి అయిపోయావురా అంటున్న ఊళ్లోవాళ్ల ప్రశ్నలకు నవ్వుతూనే సమాధానం చెబుతున్నప్పుడు వీళ్లంతా నావాళ్లు అనే ఫీలింగ్.. బాగుంటుంది కదా. అన్నట్లు శ్రీనుకి స్కూల్‌ టైంలోనే ఓ లవ్ స్టోరీ. అది ఆ వయసులో ప్రేమో, అభిమానమో తెలియదు.. కానీ, శ్రీనుకి ఆ అమ్మాయినే చూడాలని అనిపించేది.. తను ఎక్కడ ఉంటే అక్కడ వాలిపోయేవాడు.. తన వెనకే నడిచేవాడు.. ఎంతలా అంటే.. వయ్యారంగా ఊగుతున్న తన జడగంటలు కూడా గుడి గంటల కన్నా పవిత్రంగా కనిపించేంత. అందుకే స్కూల్ చివరి రోజు ఆ అమ్మాయికి తెలియకుండా ఆ జడ గంటలను కొట్టేస్తాడు. అది దొంగతనం కాదు, తనకు తొలిప్రేమ రుచిని చూపించిన అమ్మాయి తాలూకు జ్ఞాపకం.. సో.. మీకు కూడా ఇలాంటివి ఏమైనా గుర్తొస్తున్నాయా?'విమలా..' అని గారాలు పోతూ, చుట్టూ తిరుగుతూ తనని ఆకట్టుకోవడానికి శ్రీను చేయని పని అంటూ ఉండదు. అమ్మాయి సైకిల్ పంక్చర్ అయితే.. తన సైకిల్‌కి కూడా కావాలనే గాలి తీసేసుకోవడం, తన పక్కనే నడుచుకుంటూ వెళ్లొచ్చనే ఆరాటం, వాళ్ల నాన్న చూశాక ఏం చెప్పాలో తెలియక తికమకపడి పరుగెత్తి వెళ్లిపోవడం, నాటకంలో ఆడపిల్ల వేషం వేయాల్సి వచ్చినప్పుడు విమల లంగాఓణీనే అడిగి మరీ తీసుకోవడం, పైగా అది కట్టుకోవడానికి మళ్లీ విమల సాయమే కోరడం, 'మొహం చూడు మొహం..' అని ఎప్పుడూ అన్నట్లే అనేసి విమల సిగ్గుతో అక్కడి నుంచి పారిపోవడం.. ఇవన్నీ గుర్తొచ్చి కళ్లల్లో తడితో శ్రీను తన ఊరిలో అడుగు పెడతాడు.. అందరికీ దగ్గరుండి శుభలేఖ ఇచ్చి తన పెళ్లికి పిలవడానికి. జీవితంలో చాలా చూస్తాం.. ఎన్నో కష్టాలు ఎదుర్కొంటాం.. ఎంతో సాధిస్తాం.. కానీ, ఏమీ తెలియని ఆ చిన్ననాటి రోజులు మళ్లీ రమ్మన్నా వస్తాయా? ఆ జ్ఞాపకాల తాలూకు తియ్యదనం గుండెల్లోంచి చెరిగిపోతుందా? స్కూల్ చివరి రోజు అందర్నీ విడిచి వెళ్లలేక, మనసు రాక తప్పక వెళ్లిపోతుంటే కార్చే ఆ కన్నీటికి ఎన్ని కోట్లు ఇచ్చినా సరితూగుతుందా? స్లామ్ బుక్‌లో ఒకరికి ఒకరు ఇచ్చుకున్న ఆటోగ్రాఫులకు.. నువ్వు భవిష్యత్తులో చెక్కుల మీద పెట్టే సంతకాలు సాటి చేస్తాయా?రెండు జడలు వేసుకుని, వాటికి గట్టిగా రిబ్బన్లు బిగించుకుని సైకిల్‌పై తనతో పాటు ఒకప్పుడు స్కూల్‌కి వచ్చిన ఆ అందాల పసితనం.. ఇప్పుడు ఓ ఇంటికి ఇల్లాలు. భర్త, ముగ్గురు పిల్లలతో.. ఆనాటి లేలేత సొగసు మాయమై చీరకట్టులో సింగారించుకుని, ఇంటెడు చాకిరీ చేస్తూ కూడా ఆ ఇంటి యజమానురాలిగా గౌరవం పొందే ఆ పరిస్థితిలో నీ స్నేహితురాలిని చూసినప్పుడు ఎలా ఫీల్ అవుతావు? శ్రీనుకి అయితే ఆనాటి జ్ఞాపకాలన్నీ మళ్లీ తన్నుకుంటూ వచ్చేస్తాయి.. విమలని 'నువ్వు' అని అభిమానంతో పిలుచుకునే చొరవ పోయి.. 'అండీ', 'మీరు' అనేంత పెద్దరికం ఏర్పడి, ఏదో తన కాని పరాయి మనిషితో మాట్లాడుతున్న మార్పు ఆ మాటల్లో. శ్రీనుని బయట కూర్చోపెట్టి, విమల లోపలికి వెళ్లి అద్దం ముందు తనని తాను ఒకసారి చూసుకుని బొట్టు సరిచేసుకునే సీన్ గుర్తుందా? ఇష్టమైన మనిషి ముందు అందంగా కనపడాలని సహజంగానే మనకు ఓ ఆరాటం ఉంటుందంటారూ.. నిజం కదా. అన్నేళ్ల తర్వాత శ్రీనుని చూసిన విమల అలా చేయడంలో అర్థం ఏంటి?.. విధికి తల వంచి మనుషులని దూరం చేసుకున్నా.. మనసులో మాత్రం ఆ ఇష్టమనేది ఎంతో కొంత అలాగే ఉంటుందేమో.. ఆ భావన ఏ మాత్రం తప్పు కాదు, అది ఎంతో పవిత్రమైనది. విమల పిల్లల్లో ఒకడికి తన పేరే పెట్టుకుందని తెలుసుకున్నాక శ్రీనులో తెలియని అలజడి.. ఆ భావోద్వేగాన్ని అసలు మనం ఊహించగలమా? తన చిన్ననాటి స్నేహితుడనే జ్ఞాపకంగా కొడుకుకి ఆ పేరు పెట్టుకుందా? లేక తనని మర్చిపోలేక అభిమానంతో రోజూ పిలుచుకుంటుందా? ఏమో ఎవరికి తెలుసు? శ్రీను శుభలేఖను అందుకుని చదువుతూ, మురిపెంగా ఒక్కసారి విమల శ్రీను వైపు చూసే ఆ చూపులో అప్పటి పసితనం ఇంకా పోలేదనే అనిపిస్తుంది ఆ సమయంలో.జీవితం ఎప్పుడూ ఒక దగ్గరే ఆగిపోదు.. పరిస్థితులను బట్టి మనలో మార్పు, కొత్త పరిచయాలు ఏర్పడుతూనే ఉంటాయి. దేవుడు ఒకటి దూరం చేశాడంటే.. అంతకు మించిన అనుభవాలను ఇవ్వడానికి ఖచ్చితంగా వేరొకరిని సిద్ధం చేసే ఉంటాడు. అలా శ్రీను జీవితంలోకి విమల తర్వాత లతిక వస్తుంది. నూనూగు మీసాల యవ్వనం దాటి గడ్డం గీసుకునే వయసుకు వచ్చాక చూసే చూపులో, స్పందించే మనసులో చాలా తేడా ఉంటుంది. ఆకర్షణ నుంచి ప్రేమించే పరిపక్వత మనసుకు వచ్చేది అప్పుడే. ఏది మంచి ఏది చెడు, ఏది ప్రేమ ఏది ఆకర్షణ అని తెలుసుకునే ఆ వయసులో శ్రీను జీవితంలోకి లతిక ప్రవేశిస్తుంది. పడవలో వీణ పట్టుకుని, తెల్లటి చీర కట్టుకుని లతిక కూర్చున్నప్పుడు.. శ్రీను ఆరాధనాభావంతో చూస్తూ వీణ మీటుతున్న సరస్వతి దేవిని ఊహించుకుంటాడు. అంటే.. ఒక అందమైన అమ్మాయి మరింత అందంగా తయారై ఎదురుగా కూర్చున్నప్పుడు వ్యామోహం, తప్పుడు భావనలు కాకుండా శ్రీను కళ్లు పవిత్రంగా చూశాయంటే అది ఖచ్చితంగా మనసులోంచి పుట్టిన నిజమైన అనుభూతే.. నిజంగా ఒక మనిషిని పరిపూర్ణమైన మనసుతో ఎప్పుడైనా మీరు ప్రేమించారా?.. ఆ అనుభవం మీకు ఉందా?.. ఉంటే ఖచ్చితంగా శ్రీనులా మీరూ ప్రేమ అనే అద్భుతాన్ని అనుభవించినవారే.

'జగదోద్ధారణ..' అంటూ కృష్ణుడిని ఆరాధిస్తున్న మీరాబాయిలా ఓ అందమైన అమ్మాయి కమ్మగా పాడుతుంటే ఎవరికి నచ్చేయదు చెప్పండి.. శ్రీనుకి అయితే భలే ముచ్చటేస్తుంది. లతిక అలా మైమరచిపోయి పాడుతుంటే ఆ గొంతుకి పరవశించిపోయి, తన్మయత్వంతో కళ్లు మూసుకుని అలా నిలబడిపోయాడంటే తన మనసు ఎంత స్పందించి ఉండాలి?.. కనబడుతున్న తన రూపం, వినిపిస్తున్న తన గొంతు ఎంతగా తనని ఆకట్టుకుని ఉండాలి? ఇష్టమైన మనిషి ఏం చేసినా నచ్చేస్తుంది అంటారు.. బహుశా శ్రీను అదే భావనలో ఉన్నాడేమో. ఇష్టమైన మనిషి పక్కన లేకపోయినా ఉన్నట్లు భావించడం, వాళ్లనే తలుచుకుంటూ కలలు కనడం, ఎక్కడ చూసినా వాళ్లే కనబడుతున్నట్టు అనిపించడం, ఈ లోకంలో పూర్తిగా లేకపోవడం.. ఇది కాదా L O V E.. ప్రతి ఒక్కరి జీవితంలో ప్రేమ అనే చాప్టర్ ఏదో సమయంలో ఏదో రకంగా ఉండే ఉంటుంది.. మరి మీకు..?

ఇష్టమైన మనిషి కోసం, ఆ మనిషి ప్రేమ కోసం ఎంత కష్టమైనా భరించాలని అనిపిస్తుంది. శ్రీను ఇష్టం అని చెప్పాడని లతిక ముక్కు పుడక కుట్టించుకుంటుంది. నొప్పిగా ఉందా అని అడిగితే నీకు నచ్చింది కదా.. నాకూ నచ్చింది అంటుంది. ఏ స్వార్థం లేకుండా అలా మనిషి కోరుకున్న దానికోసం ఎంత కష్టాన్ని అయినా భరించి, ప్రేమించే మనిషి కళ్లల్లో ఆనందం చూడాలని ఎంత మంది నిజాయితీగా ఉంటారు చెప్పండి.. ప్రేమ అంత గొప్పదా..? ఒకసారి ఇష్టపడ్డాక తమ జీవితాన్నే అర్పించాలని అనుకునే నిజమైన ప్రేమ ముందు చిన్న చిన్న గాయాలు ఏ మాత్రం..? అందుకే శ్రీను మరింత ప్రేమ పెంచేసుకుంటాడు. ఏమీ ఆశించకుండా శ్రీను జీవితంలోకి లతిక ఎలా అయితే వచ్చిందో.. అంతే హఠాత్తుగా పెళ్లి చేసుకుని వెళ్లిపోతుంది.. తనని ఒంటరిని చేస్తుంది.. తాగుడుకు బానిసని చేస్తుంది. ఒక మనిషి మీద ఎన్నో ఆశలు పెంచుకుంటాం.. వాళ్లే మన జీవితం అనుకుంటాం.. వాళ్లు దూరమైతే ఎలా ముందుకు వెళ్లడం అనే భయాన్ని కూడా ఎదుర్కొంటాం. కానీ, ఎవరు ఎప్పుడు ఎలా వస్తారో.. ఎందుకు వస్తారో.. ఎలా వెళ్తారో ఏదీ మన చేతుల్లో ఉండదు.. వచ్చిన పరిస్థితి ఎలాంటిదైనా తట్టుకుని ధైర్యంగా నిలబడడమే మనం చేయగలిగింది. జీవితంలో వయసుతో పాటు ఏర్పడే ప్రేమల కన్నా.. అసలు ప్రేమకు అసలైన రూపాలు నీ కళ్ల ముందున్న తల్లిదండ్రులు. కన్నవాళ్ల ప్రేమ ముందు ఏదైనా చిన్నదే. ముందుగా చెప్పుకున్నట్లు జీవితంలో ఏది జరిగినా.. దాని వెనక ఏదో పెద్ద కారణమే ఉంటుంది. ఒకరు మనల్ని వదిలి వెళ్లిపోతున్నారు అంటే, అంతకు మించిన అనుభవాలు నీకోసం ఎదురుచూస్తున్నాయని. అది అర్థం చేసుకున్ననాడు మనిషి దేన్నైనా తట్టుకుని ఉండగలడు.

ఒకప్పుడు తంబూర పట్టుకుని అందంగా, నిండుదనంతో మీరాబాయిలా కనిపించిన లతిక.. భర్తను పోగొట్టుకుని విధవరాలిగా చూశాక శ్రీను తట్టుకోలేకపోతాడు. పెళ్లి శుభలేఖ ఇచ్చి వెళదామని వచ్చిన శ్రీను.. ఊహించని ఆ పరిస్థితికి ఏం చేయాలో అర్థం కాకుండా ఉండిపోతాడు. ప్రాణంగా ప్రేమించిన అమ్మాయి.. మరొకరి సొంతం కావడం.. ఆ తర్వాత ఇలా తన ఐదోతనాన్ని కోల్పోయి కనిపించడం మనసిచ్చి ఇష్టపడిన ఏ మనిషి మాత్రం చూసి ఓర్చుకోగలడు. శ్రీను కూడా అంతే.. నాకు మంచి జీవితం ఇవ్వమని ఆ దేవుడిని వేడుకున్నాను, ఆయన నా మాట వినలేదు.. ఇష్టం లేని పెళ్లి చేయొద్దని మా నాన్నని అడిగాను, ఆయనా నా మాట వినలేదు.. కనీసం నువ్వైనా నా మాట విను అని శ్రీను దగ్గర లతిక తన బాధ చెప్పుకుంటుంది. అందుకే అంటారేమో.. పంతాలకు, పరువులకు పోయి మొండిగా కాకుండా పిల్లల మాట కూడా తల్లిదండ్రులు కొన్నిసార్లైనా వినాలి. ఎందుకంటే, ఎవరి జీవితాన్ని నిర్ణయించుకునే హక్కు పూర్తిగా వాళ్లకే ఉంటుంది.  ఇక్కడ అందరికీ ఒకటే అనిపిస్తుంది.. ఆ రోజు అలా జరగకుండా లతిక శ్రీనునే పెళ్లి చేసుకుని ఉంటే బాగుండేదేమో కదా అని.. కానీ, విధిని ఎవరు తప్పించగలరు?.. తన కోసం వచ్చి కన్నీరు పెడుతున్న శ్రీనుతో లతిక ఒక మాట చెప్తుంది.. నీ కోసం ముక్కు పుడక కుట్టించుకున్నప్పుడు చాలా రక్తం వచ్చింది.. కానీ, అది తీసేసేటప్పుడు ఏడుపు కూడా రాలేదు అని. జీవితం అన్నీ నేర్పిస్తుంది.. దేన్నైనా మర్చిపోయేలా చేస్తుంది.. అందుకే ఎదురొచ్చిన కష్టాన్ని చూసి భయపడిపోయి ఆగిపోకుండా, దాన్ని ధైర్యంగా ఎదుర్కొని ముందుకు వెళ్లాలి. అదే జీవితం.. మనకు నచ్చినట్లుగా ఎప్పుడూ అది ఉండదు.. దానికి నచ్చినట్లుగా మనం బతకడం తప్ప. 

దారితప్పిన జీవితాన్ని వేలు పట్టి నడిపించడానికి, నేనున్నానంటూ భరోసా ఇవ్వడానికి ప్రతి ఒక్కరి జీవితంలో ఖచ్చితంగా కొందరు ఉండే ఉంటారు. అలా శ్రీను జీవితంలో దివ్య. స్వతహాగా తను కష్టాల్లో ఉన్నప్పటికీ, సాయం కోరిన శ్రీనుకి అండగా నిలబడుతుంది. తను ఉద్యోగంలో నిలదొక్కుకోవడానికి చేయందిస్తుంది. కష్టపడి పని చేస్తే గెలుపనేది ఏదో ఒకరోజు తలుపు తడుతుందని నమ్మే దివ్య స్వభావం.. శ్రీనుకి ఆదర్శంగా నిలుస్తుంది. ఏం చేయాలో ఎలా ముందుకు వెళ్లాలో అర్థం కాక తికమకగా ఉన్న శ్రీనుకి చీకటిలో వెలుగులా దివ్య మార్గం చూపిస్తుంది. ఇద్దరు అమ్మాయిలు ఇచ్చిన ప్రేమను, దాని తాలూకు చేదు అనుభవాలను దాటి వచ్చిన శ్రీనుకి దివ్య ఓ గురువులా ముందుకు నడిపిస్తుంది. మనం జీవితంలో ఎంతో మందిని కలుస్తాం.. ఎంతో మందికి దూరమవుతాం.. కానీ, కష్టాల్లో అండగా నిలబడి ఆసరా ఇచ్చినవాళ్లని ఎప్పటికీ మర్చిపోకూడదు. జీవితం ఎప్పుడూ నవ్వుల్ని, ఆనందాలనే కాదు.. ఏడుపును కూడా ఇస్తుంది. ఆ సమయంలో నీ కన్నీటిని తుడిచే ఆ ఒక్క చేయి.. మీ కోసం దేవుడు పంపిన మార్గదర్శి. ఆలా మీ జీవితంలో కూడా దివ్య లాంటి వాళ్లు ఉన్నారా?

దివ్య అంటే శ్రీనుకి వెన్నుతట్టి ప్రోత్సహించి నడిపించే స్నేహితురాలు మాత్రమే కాదు, కష్టాల్లో అండగా నిలిచిన తోడు మాత్రమే కాదు.. స్వతహాగా తను కూడా కష్టాల్లో మునిగిపోయి ఉన్న ఓ మామూలు సగటు ఆడపిల్ల. జీవితంలో కష్టాలు వస్తుంటాయి.. పోతుంటాయి.. కానీ, ఏం జరిగినా అన్నిటినీ చిరునవ్వుతో స్వీకరించడానికి చాలా ధైర్యం కావాలి.. ఆ ధైర్యమే దివ్య. శ్రీను భవిష్యత్తు బాగుండాలని, తన వల్ల అది చేజారిపోకూడదని అమ్మ చనిపోయిన విషయాన్ని కూడా దాస్తుంది. ఆ బాధను తన గుండెల్లోనే ఉంచుకుంటుంది. అంతా తెలిశాక ఎందుకు ఇలా చేశావని శ్రీను నిలదీస్తే.. నా వల్ల నీ జీవితం పాడవకూడదు అందుకే అని సమాధానం చెబుతుంది. నిజంగా స్నేహానికి, నమ్మిన మనిషికి విలువ ఇచ్చేవాళ్లు ఇలా ఎంత మంది ఉంటారు? నా దృష్టిలో అయితే దివ్య ఓ ఆదర్శం.. ఓ నిజాయితీ.. ఓ నమ్మిన తోడు, ఓ ధైర్యం.. ఎన్నటికీ వదులుకోలేని ఓ అపురూపం.

స్కూల్‌లో ఆకర్షణలు.. కాలేజీలో ప్రేమలు.. ఎన్ని ఉన్నా జీవితాన్ని పంచుకోవడానికి చివరగా ఒక మనిషితో ముడి వేస్తాడు ఆ దేవుడు. మనిషి జీవితంలో పెళ్లి అనేది ఒక అపురూపమైన ఘట్టం.. అది జరిగే సమయానికి ఆ మనిషి ఎన్నో అనుభవాలు, మరెన్నో జ్ఞాపకాలతో జీవితంలో మరో అడుగు ముందుకు వేయడానికి సిద్ధమై ఉంటాడు. శ్రీను జీవితంలో కూడా ఆ అందమైన ఘట్టం ఎదురయ్యే సమయానికి తన అనుభవాలు, జ్ఞాపకాలు విమల, లతిక, దివ్య రూపాల్లో శ్రీనుకి కనబడుతుంటాయి. తన పెళ్లి కోసమని ఎంతో దూరం నుంచి వచ్చిన విమల, లతిక బాగా తెలిసిన మనుషులుగా మాత్రమే రాలేదు.. ఎన్నో జ్ఞాపకాలు మూటగట్టుకున్న అందమైన అనుభూతులతో వచ్చారు. జీవితంలో ఏదో సాధించాలని, ఎంతో సంపాదించాలని మనిషిగా చాలా దూరం పరిగెడతాం.. కానీ మనసు మాత్రం చిన్నప్పటి నుంచి దాటుకుంటూ వచ్చిన ఆ జ్ఞాపకాల దగ్గరే ఆగిపోతుంది. నా అనుకునే వాళ్లందరూ చుట్టూ చేరగా.. తనలో సగభాగం కావడానికి సిద్ధమైన అమ్మాయి పక్కనే ఉండగా.. కొత్త జీవితంలోకి అడుగుపెడుతున్న శ్రీనులో అప్పుడు మనల్ని మనం చూసుకుంటాం.. అరే.. ఇదేదో నా కథ లాగే ఉందే అని ఎక్కడో ఓ దగ్గర ఖచ్చితంగా మీకు అనిపిస్తుంది.

పెళ్లికి వచ్చిన విమల తిరిగి వెళ్లిపోతూ ఒక్కసారి వెనక్కి తిరిగి ఉంటానే మరి అన్నట్లు చేయి ఊపుతుంది చూశారా.. అలా వెళ్లిపోతూ విమల అటు తిరగగానే తన జడగంటలను అపురూపంగా చూస్తూ ఉండిపోతాడు శ్రీను.. ఒకప్పుడు స్కూల్‌లో దొంగిలించిన తన జడగంటల తీపి జ్ఞాపకం అదిగో అక్కడ శ్రీను మనసుని తడుతుంది.. ఎంత అద్భుతమో కదా ఆ భావన. లతిక వెళ్తూ వెళ్తూ అలాగే వెనక్కి తిరిగి చిన్నగా తనని చూసి నవ్వుతుంది.. అప్పటికే తనని చూస్తూ ఉండిపోయిన శ్రీను.. కాలేజీ రోజుల్లో లతిక పంచిన ప్రేమ జ్ఞాపకాలను ఆ సమయంలో గుర్తు తెచ్చుకోకుండా ఉంటాడంటారా? ఎప్పుడైనా గమనించండి, బాగా కావాల్సిన వాళ్లను విడిచి వెళ్లిపోతుంటే మనకు తెలియకుండానే ఒక్కసారి అలా తిరిగి వాళ్లని మరోసారి చూసి వెళ్లిపోతాం.. అదేనేమో నిజమైన ఇష్టం అంటే.. వదలలేక వదలలేక వెళ్లడం అంటే.

ఇదండీ శ్రీను కథ.. నీ కథ.. నా కథ.. ఇదంతా చదివాక మీకు కూడా ఏమైనా గుర్తొచ్చాయా..? మీకు బాగా ఇష్టమైన వాళ్లు, మీ మనసుకు బాగా దగ్గరైన వాళ్లు మీ కళ్ల ముందుకే ప్రత్యక్షంగా వచ్చినట్లు అనిపించిందా..? అలా వాళ్లు గుర్తు రాగానే మీ కళ్లు మీకు తెలియకుండానే ఏడ్చేస్తున్నాయా..? అదిగో అదేనండీ.. ఆ కన్నీటి చుక్కలే మీ ప్రేమ, ఆ కన్నీటి చుక్కలే మీ అనుభవాలు, ఆ కన్నీటి చుక్కలే మీ మధురమైన జ్ఞాపకాలు.... ఆ కన్నీటి చుక్కలే మీ జీవితానికి మీరు పెట్టుకున్న ఆటోగ్రాఫ్...

THANK YOU

PC: CH.VAMSI MOHAN